Kwiatowe skarpetki na noc kupały
Niektóre dni są uznawane za wyjątkowo romantyczne. Przeważnie na myśl od razu przychodzą walentynki czy rocznice, jednak jest jeszcze jedna bardzo stara tradycja, która sprzyja zakochanym. Noc przesilenia letniego od wieków uznawana jest za wyjątkowy czas w roku. Słowianie wierzyli, że to okres, kiedy władanie nad Ziemią przejmują magiczne stworzenia. Niektóre sprzyjały ludziom, z kolei przed innymi trzeba było się bronić przy pomocy m.in. ognisk oraz odpowiednich ziół. Jeżeli szukasz skarpetek, które nawiązują do niezwykłego nastroju sobótki, powinny przypaść Ci do gustu skarpetki w łąkę. To właśnie podczas nocy kupały łąki były przepełnione śpiewem ludzi. Rozpalane ogniska miały chronić ich przed nadejściem upiorów, z kolei pobliskie lasy stanowiły pokusę dla śmiałków poszukujących kwiatu jednej nocy. Skarpetki z łąką pomogą Ci jeszcze lepiej poczuć atmosferę tego wyjątkowego czasu. W sobótkową noc sporo młodych ludzi łączyło się w pary. Przyczyniały się do tego wróżby, a także wianki.
Wianki miłości
W wierzeniach Słowian noc kupały odgrywała bardzo ważną rolę. W noc przesilenia letniego obowiązywały specjalne zasady. Wówczas to magia i natura pełniły pierwszoplanową rolę. Właśnie dlatego młodzi ludzie dostrzegali w tym swoją szansę. Przeważnie to w pierwszych miesiącach roku odbywały się swaty. Wiele panien i kawalerów było zmuszonych do wstępowania w związki pod naporem krewnych albo starszyzny. Małżeństwa z rozsądku były popularną praktyką, jednak wciąż zdarzały się osoby, które pragnęły ślubować wyłącznie komuś, kogo darzą wielką miłością. Noc kupały dawała szansę takim ludziom. Jedną z najpopularniejszych tradycji było puszczanie wianków na wodzie. Każda panna plotła swoją kompozycję, a następnie rzucała ją w wir wody. Zadaniem kawalera było wyłowienie wianka, a następnie znalezienie jego właścicielki. Wierzono, że taka para została złączona przez przeznaczenie. Jeżeli młodzi nie byli jeszcze nikomu przyobiecani, właśnie w tym zwyczaju znajdowali nadzieję. Nawet starszyzna nie mogła dyskutować z wolą sił wyższych. Jednak zakochani nie zawsze pozostawiali wszystko przeznaczeniu. Czasem postanawiali mu pomóc, ustalając jak dokładnie ma wyglądać wianek. Dzięki temu kawaler doskonale wiedział, czego szukać. Do plecenia kompozycji wykorzystywano m.in. zioła, kwiaty polne np. maki czy chabry, lilak i macierzankę. Dodatkowo panny zdobiły wianki kokardkami lub innymi dekoracjami. Dziewczęta, które nie były jeszcze zakochane, wierzyły, że wianek pomoże im wskazać przyszły obiekt uczuć. Jeżeli któryś z wianków nie został wyłowiony, oznaczało to, że panna będzie musiała jeszcze trochę poczekać na zamążpójście.