Tradycje nocy świętojańskiej

- Categories : Środowisko , Styl

Zielone skarpetki na wyjątkową noc

Jaki model wybrać na noc świętojańską? Z pewnością znakomicie sprawdzą się zielone skarpetki, które kojarzą się z naturą. W nocy z 23 na 24 czerwca przyroda odgrywa bardzo ważną rolę. Dlatego też inną propozycją są kolorowe skarpetki z łąką. Pisaliśmy już o sobótce, która wciąż przez wiele osób utożsamiana jest z nocą świętojańską. Jednak obie tradycje powstały na innym gruncie. Ponadto kupała przypada na najkrótszą noc w roku, czyli w tym roku na noc z 21 na 22 czerwca, natomiast noc świętojańska ma stały termin, 23 na 24 czerwca. Drugie ze świąt przypada w wigilię św. Jana Chrzciciela. Zbliżone terminy nie są tu przypadkowe. Na ziemiach słowiańskich bardzo silne były tradycje związane z obrzędowością ludową. Ważną rolę pełniły w tym pogańskie bóstwa, postaci mityczne, a także świat natury, który w noc sobótki w sposób szczególny łączył się z krainą zmarłych. Wierzono, że tej wyjątkowej nocy na Ziemię wracają zarówno dusze drogich zmarłych, jak i upiory. Ponadto lasy i jeziora miały być pełne tajemniczych stworzeń, których zamiary często były niezwykle przerażające. W latach, gdy na ziemiach polskich zaczęło dominować chrześcijaństwo, Kościół katolicki podjął próbę zasymilowania religii ze słowiańskimi obyczajami. Wigilia św. Jana przypadała akurat w okolicach przesilenia letniego, dlatego postanowiono połączyć obie tradycje.

Połączenie zwyczajów

Czy asymilacja przeszła pomyślnie? Niekoniecznie. Wciąż żywe są tradycje słowiańskie, a oba święta często są ze sobą mylone. Ponadto wiele chrześcijańskich tradycji wywodzi się bezpośrednio ze zwyczajów Słowian. Podczas nocy kupały bardzo ważną rolę przypisywano żywiołom, przez co zwykło się mówić o tzw. magii żywiołów. Największe znaczenie miała wówczas woda oraz ogień. W zależności od regionu ognie świętojańskie pełniły rozmaite funkcje. Niektórzy wierzyli, że wskazują drogę zmarłym krewnym i odpędzają upiory. Z kolei inni twierdzili, że dym z ognisk jest gwarancją obfitych zbiorów. W niektórych regionach wierzono, że podczas sobótki woda ma uzdrawiającą moc albo że pomaga ona wówczas poznać przeznaczenie człowieka. Konsekwencją tego jest obrzęd święcenia wody, który przypada na wigilię św. Jana. Następstwem słowiańskiego umiłowania natury jest natomiast święcenie ziół leczniczych. W niektórych regionach dzień św. Jana zwykło się nawet określać mianem dnia ziół.

Dodaj komentarz